Seann-Ghàidhlig
B' e Seann-Ghàidhlig[1] (Beurla: Old Irish, Gaeilge: Sean-Ghaeilge) an cànan Ceilteach a bha 'ga chleachdadh an dà chuid ann an Alba agus Èirinn ron 13mh linn.[2] Às dèidh sin, chleachdadh a' Ghàidhlig Chlasaigeach mar chànan litreachaidh anns an dà thaobh Srutha na Maoile, agus Gàidhlig na h-Èireann, Gàidhlig na h-Alba, agus Gàidhlig Mhanainn mar chànanan làitheil.
| Seann-Ghàidhlig | ||
|---|---|---|
| Fuaimneachadh | [ˈʃãũn̪ˠ ˈɣaːlɪkʲ] | |
| Far a bheil i 'ga bruidhinn | ||
| Luchd-labhairt iomlan |
0 an-diugh | |
| Teaghlach-chànan |
| |
| Siostam-litreachaidh | Aibidil Laideannach | |
| Còdan Cànan | ||
| ISO 639-1 | sga | |
| ISO 639-2 | sga | |
| ISO 639-3 | sga | |
Teacsaichean ann an Seann-GhàidhligDeasaich
- Táin Bó Cúailnge
- Lebor Gabála Érenn
IomraidheanDeasaich
- ↑ “Old Irish” (Gàidhlig). Am Faclair Beag. Air a thogail 22mh dhen Ghearran 2017.
- ↑ Ó Maolalaigh, R. Scottish Gaelic in Twelve Weeks (2008) Birlinn ISBN 978-1-84158-643-4
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
