Vladimir Dal
B' e cànanaiche, sgrìobhadair, turc-eòlaiche agus faclairiche Ruiseanach/Urcàineach a bh' ann am Vladimir Ivanovitch Dal (Ruisis: Владимир Иванович Даль, Ucràinis: Даль Володимир Іванович, far-ainm: Kazak Lugansky, Luhansk, 10 an t-Samhain 1801 - Mosgo, 22 an t-Sultain 1872).[1]
Bhuinneadh e do theaghlach eadar-nàiseanta: bha athair na lighiche às An Danmhairg agus bha seachd cànain aigesan. A bharrachd air sin, bha freumhan Gearmailteach aige a mhàthair, agus co-dhiù còig cànain aice. Bha an sgìre far an do rugadh agus thogadh e air a colonachadh le Ìmpireachd na Ruise aig toiseach tòisichidh na 18mh linn, agus chaidh Ruisis a chur an sàs ann mar phrìomh chànan anns na bailtean mòra, ach bha Ucràinis fhathast cumanta air an dùthaich. Air an iomall bha iomadh cultair beò ann agus coimhearsnachdan làidir làn nàiseantachdan mar Ghreugaich, Bulgàirianich, Airmeinianaich, Tataraich, agus mòran eile, a bharrachd air Ruiseanaich agus Urcàinich, agus iad uile a' fuireach ri chèile. B' ann fo bhuaidh a' mheasgachadh chinnidh eadar-dhealaichte seo a thogadh e.
Stèidhich Dal an Comann Cruinn-eòlais na Ruise (Ruisis: Ру́сское географи́ческое о́бщество) ann an Sankt Peterburg ann an 1845.[2] Sgrìobh e sgeulachan ann an stoidhl gu math coltach ri Nikolai Gogol agus dh'fhoillsich e agus a charaid Aleksandr Pushkin cruinneachadh sgeulachdan traidiseanta cuideachd, air an robh Русские сказки. B' e am faclair Толко́вый слова́рь живо́го великору́сского языка́ (Gàidhlig: Faclair Mìneachadh Cànain Beò Mòir Ruiseanaich) a bh' ann an obair na bh motha a rinn e. Thug a chuid obrach buaidh làidir air Vladimir Nabokov agus Aleksandr Solženicyn.[3]