José Manuel Marroquín
B’ e José Manuel Marroquín Ricaurte (Bogotá 6mh an Lùnasdal 1827 – Bogotà 19mh an t-Sultain 1908) ùghdair agus stàitire à Coloimbia, a bha na cheann-suidhe na dùthcha eadar 1900 agus 1904.[1][2] Bhuineadh e dhan teaghlach neartmhor Ricaurte, agus bha a shinnsearan an sàs ann an sabaid airson na neo-eisimeileachd. ‘S e ball a’ Phàirtidh Tòraidh a bh' ann.
| José Manuel Marroquín | |||
|---|---|---|---|
 | |||
31 dhen Iuchar 1900 - 7 dhen Lùnastal 1904 ← Manuel Antonio Sanclemente - Rafael Reyes → | |||
| Beatha | |||
| Breith | Bogotá, 6 dhen Lùnastal 1827 | ||
| Dùthaich |
 Coloimbia | ||
| Bàs | Bogotá, 19 dhen t-Sultain 1908 | ||
| Teaghlach | |||
| Clann |
liosta
| ||
| Foghlam | |||
| Foghlam |
St. Bartholomew Major College (en)  Major Seminary of Bogotá (en) | ||
| Cànain | Spàinntis | ||
| Dreuchd | |||
| Dreuchd | sgrìobhadair agus neach-lagha | ||
| Creideamh | |||
| Pàrtaidh poileataigeach | Pàrtaidh Glèidhteachail Choloimbia | ||
Oideachadh agus Leabhraichean deasaich
Bha e ar a bhith an sàs ann an saoghal na sgoilearachd, ann an caochladh dhòigh, dìreach bhon na làithean òga aige. Chuidich e ri mòran phàipear-naidheachd; Sgrìobh e nithean oideachail an leabhar air speiligeadh Spàinntis «Tratado completo de ortografía castellana» (Bogotá, 1858) nam measg. Thuirt an sgoilear ainmeil Spàinnteach Juan Eugenio Hartzenbusch gur e "sàr obair" a bh’ann. A bharrachd air sin, sgrìobh e artaigilean air cleachdaidhean, litreachas, feallsanachd agus eòlas-chànan; rannsachadh beath-eachdraidheil agus eachdraidheil fhèin is tòrr bhàrdachd Shunndach. Tha an obair ris an canar «La Perrilla» (A’ Ghalla Bheag) gu math cliùiteach fhathast. Fhuair e deagh chliù airson an sàr nobhail aige «El Moro» (An t-Arabach), is thathar ag ràdh gur e obair phròiseil, taobh litreachais, gus an latha an-diugh.
Ceann-suidhe na Dùthcha deasaich
Chaidh e a thaghadh mar iar-cheann-suidhe anns na taghaidhean dhe 1898, fon bhodach Manuel Antonio Sanclemente, ceannard nan Tòraidh aig an àm; Bha e os cionn an Riaghaltais rè trì mìosan leis nach b’ urrainn dha Sanclemente a dhol gu Bogotá airson an dreuchd a thoirt os làimhe. An uair sin stiùir e ar-a-mach an aghaidh nan Tòraidh smachdail, is chuir e às do Shanclemente is le sin stiùireadh esan an dùthaich eadar 1900 agus 1904; Chrìochnaich Cogadh na Mìle Làithean agus fhuair Panama a chuid neo-eisimeileachd nuair a bha Marroquín os cionn an Riaghaltais.
B’ fheudar dhan riaghaltas aige a ghabhail air feachdan guerrilla anns gach uile oisean na dùthcha, gu seach àraidh air Oirthir a’ Chuain Siar agus ann am Panama, far an d’ fhuair na Reubaltaich taic bho shaighdearan coigreach a ràinig bho Niocaragua, A' Bheiniseala agus Eacuador.
Call Panama deasaich
Ghabh na Stàitean Aonaichte fàth air suidheachadh do-riaghlach na dùthcha aig àm Cogadh na Mìle Làithean airson còrdadh a leigeil, a tug còirichean air Panama dhuibh, gus canàl a thogail eadar an dà chuan. ‘S e Còrdadh Herrán–Hay a bha air, is thug e pìos fhearainn dhe 5 km ri gach taobh a’ chanàil agus smachd air Oirthir na dùthcha seachad dha na Stàitean Aonaichte.
Chuir an Riaghaltas aig Marroquín a chuid taic chun a’ chòrdaidh ach dhiùlt an Còmhdhail e. Chuir sin an fhearg air Riaghaltas na Stàitean Aonaichte agus cho-dhùin iad taic a thoirt dha Panama gus a chuid neo-eisimeileachd fhaighinn. Ghairm iad neo-eisimeileachd oifigeil na Caolais air an t-Samhain 1903, tro litir a leig fios chun an Riaghaltais ann am Bogotá. A bharrachd air sin, chuir iad soithichean cogaidh chun na dùthcha ùr sin airson ionnsaighean armachd bho Choloimbia a sheachnadh. Fhreagair Marroquín dhan chàineadh a fhuair e air sàilleabh gun do chaill e Panama mar a leanas: "Dè a tha sibh ag iarraidh? Fhuair mi aon phoblachd ach cuiridh mi dà air ais dhaibh."
Foghlam deasaich
Leasaich an Riaghaltas aig Marroquín siostam foghlam na dùthcha, tron lagh àireamh 39 dhen 26mh latha an Dàmhair 1903. Chaidh an siostam a sgaradh eadar na sgoiltean is na oilthighean, agus chaidh na sgoiltean a sgaradh eadar ceithir roinnean: bun-sgoiltean, sgoiltean àrd-ìre, agus na colaistean proifeiseanta, gnìomhachail agus ealanta.
Iomraidhean deasaich
Simón Bolívar • Francisco de Paula Santander • Joaquín Mosquera • Rafael Urdaneta • Domingo Caycedo Santamaría • Jerónimo de Mendoza Galavís • José Ignacio de Márquez Barreto • Pedro Alcántara Herrán • Juan de Dios Aranzazu • Tomás Cipriano de Mosquera • Rufino Cuervo y Barreto • José Hilario López • José María Obando • José María Melo • Tomás Herrera • José de Obaldía • Manuel María Mallarino • Mariano Ospina Rodríguez • Juan José Nieto Gil • Bartolomé Calvo • Leonardo Canal González • Froilán Largacha • Manuel Murillo Toro • José María Rojas Garrido • Santos Acosta Castillo Joaquín Riascos • Santos Gutiérrez Prieto • Eustorgio Salgar • Santiago Pérez de Manosalbas • Aquileo Parra Gómez • Manuel María Ramírez Fortoul • Julián Trujillo Largacha • Rafael Núñez Moledo • Francisco Javier Zaldúa • Clímaco Calderón • José Eusebio Otálora • Ezequiel Hurtado • José María Campo Serrano • Eliseo Payán • Carlos Holguín Mallarino • Miguel Antonio Caro Tovar • Manuel Antonio Sanclemente • José Manuel Marroquín • Rafael Reyes • Diego Lemos • Jorge Holguín Jaramillo • Ramón González Valencia • Carlos E. Restrepo Restrepo • José Vicente Concha • Marco Fidel Suárez • Pedro Nel Ospina Vásquez • Miguel Abadía Méndez • Enrique Olaya Herrera • Alfonso López Pumarejo • Eduardo Santos • Darío Echandía Olaya • Alberto Lleras Camargo • Mariano Ospina Pérez • Laureano Gómez Castro • Roberto Urdaneta Arbeláez • Gustavo Rojas Pinilla • Gabriel París • Guillermo León Valencia • Carlos Lleras Restrepo • Misael Pastrana Borrero • Alfonso López Michelsen • Julio César Turbay Ayala • Belisario Betancur Cuartas • Virgilio Barco Vargas • César Gaviria Trujillo • Ernesto Samper (1994–1998) • Carlos Lemos Simmonds • Andrés Pastrana Arango (1998–2002) • Álvaro Uribe (2002–2010) • Juan Manuel Santos Calderón (2010–2018) • Iván Duque (2018–)