An diofar eadar na mùthaidhean a rinneadh air "Friedrich Engels"

Content deleted Content added
smachd ùghdarrais
leasachadh
Loidhne 1:
{{Bogsa eachdraidh-bheatha}}
B' e feallsanaiche poileataigeach a bh' ann an '''Friedrich Engels''' ([[IPA]]: ''fʁiːdʁɪç ˈɛŋəls'', [[Wuppertal|Barmen]], [[28 an t-Samhain]] [[1820]] [[5 Anan Lùnastal]] [[1895]]). Bha e gu mòr an sàs ann an [[Comunnachas]]. Sgrìobh e [[am Manifesto Commanach]] le charaid, [[Karl Marx]].
 
Rugadh e ann am Barmen faisg air [[Wuppertal]] ann an teaghlach beairteach. Bha earrannan ann am factaraidh ann am [[Manchester]] aig athair is thoisich e ann an gnothachas nuair nach robh e a dh'aois 17. Bha e an sàs ann am poileataigs agus sgrìobh e ''Litrichean bho Wuppertal'' ann an 1839 le ainm-brèige Friedrich Oswald.
 
Dh'imrich e gu Manchester ann an 1842 is e ag obair ann an gnothachas teaghlaich. Sgrìobh e aistean airson Karl Marx agus dh'fhoillsich e ''Die Lage der arbeitenden Klasse in England'' ('Staid a' Chlas-obrach ann an Sasainn') ann an 1845. Dh'imrich e gu [[A' Bhruiseal]] còmhla Marx ach thill iad gu Sasainn an dèidh nan [[Aramachan 1848|Aramach 1848]]. Chuir Engels taic do Mharx, a bha ann an Lunnainn is Engels ag obair airson gnìomhachas teaghlaich ann am Manchester. An dèidh do Mharx a bhàsachadh chuir Engels crìoch air ''Das Kapital'' ('Calpa'). Chaochail e ann an Lunnainn ann an 1895.<ref>{{iomradh iris | url = https://ajph.aphapublications.org/doi/10.2105/AJPH.93.8.1248 | doi = 10.2105/AJPH.93.8.1248 | ceann-là = 2003 | sloinneadh = Brown | ainm = Theodore M. | ùghdar_eile = Fee, Elizabeth | tiotal = Friedrich Engels: Businessman and Revolutionary | iris = American Journal of Public Health | leabhar = 93 | duilleagan = 1248–1249 }}</ref>
=== Beachd air na Gàidheil ===
 
== Engels agus Alba ==
Bha Engels den beachd gun robh cuid de na nàiseanan ann an Eòrpa - nam measg, an Gàidheal - gun eachdraidh agus mar sin gun robh iad nan ais-ghnìomhaiche gu nàdarra. Sgriobh e ann an "Der Magyarische Kampf":<blockquote>"There is no country in Europe which does not contain in some corner one or several ruins of people, left-overs of earlier inhabitants, pushed back and made subject to the nation which later became the carrier of historical development. These remains of nations which have been mercilessly trampled down by the passage of history, as Hegel expressed it, this ethnic trash always becomes and remains until its complete extermination or de-nationalization, the most fanatic carrier of counterrevolution, since its entire existence is nothing more than a protest against a great historical revolution.