[[Faidhle:MonarRonDama.jpg|right|250px|thumb|Loch Mhonair ron dama]]
Bho thòiseach an [[19mh Linn|naoidheamh linn deug]] gu timcheall [[1870]], bha iarrtas gun cheann airson talamh treabhta is inghilt airson feòil-[[caora|caoraich]] is [[Clò (aodach)|clòimhe]]. Nuair chaidh prìs na clòimhe sìos thionndaidh na h-uachdarain gu gnothaichean ùra is mar sin bha àireamh a bha fàs de thaighean-eunaidh a nochdadh air feadh na [[Gàidhealtachd]]. Gu math trice bha mòran luchd-obrach anns na h-àiteachan sin is mar a b’ àbhaist geamairean, stalcairean is buachaillean air am brosnachadh a bhith a’ cumail crodh, oir gu mòr bha na coimhearsnachdan ùra sin stèidhichte ann an ceàrnan iomallach den Gàidhealtachd. Mar sin, dh’fhuirich mòran daoine sa Ghàidhealtachd airson solaraich goireasan do luchd-turais a bha ann airson sealg, iasgach, coiseachd cnuic is spòrs. Mar eisimpleir, aig Pait, ri taobh [[Loch Monar|Loch Mhonair]] aig ceann [[Gleann Srath Farair|Gleann Srath Farrar]], bha stàball airson ceathrar [[each|eich]] is sabhal airson ochdnar [[crodh]]-laoigh a chumail, is togalaichean eile a bharrachd air na taighean airson luchd-obrach. Bha a’ choimhearsnachd aig Pait coltach ri tuineachaidhean an iomadh àite eile air feadh na Gàidhealtachd.
